Doe jij al mee aan het Nederlands Kampioenschap Tegelwippen? Dan ben je lang niet de enige. Steeds meer mensen ruilen hun onderhoudsvriendelijke stenen woestijntuin in voor een groene oase. Is wat meer werk, maar oogt vriendelijker, is beter voor de natuur en zuigt overtollig regenwater op. Gemeenten doen er ook aan mee. En zo wordt de stad steeds meer een groene spons.

Laten we beginnen met de reality check, dan hebben we het maar gehad. De opwarming van de aarde zal doorgaan. En helaas voor liefhebbers van de Elfstedentocht: een afkoeling zit er voorlopig niet meer in. Want “de CO2 die we uitstoten blijft nog honderden jaren hangen in de atmosfeer” (bron). Het zal dus blijvend warmer zijn. (Dat wist deze wetenschapper trouwens in de 19e eeuw al: gewoon ‘basic’ thermodynamica.) Wen dus maar aan de hete en droge zomers, natte winters en extreme hoosbuien, want dat is het nieuwe normaal voor de komende decennia.

En dat begint langzaam door te dringen. Je ziet dat bijvoorbeeld aan een nieuw vocabulaire. Klimaatadaptatie, hittestress, doorgroeibare verharding (bestrating met gaten) en tegelwippen, om maar eens wat te noemen. Stad en land past zich aan. (In Nederland gebeurt dat nog vrijwillig, maar bij onze oosterburen gaat het al onder dwang. Waar wij nog vriendelijk worden verleid tot tegelwippen, is daar de Schottergarten – versteende tuin – inmiddels zowat verboten.) Als je gaat letten op de verandersignalen, zie je de aanpassing overal. Bushokjes met sedumdaken, geveltuintjes, groene daken, aanplant van bomen, verticaal gevelgroen en ook – zoals op de foto – het direct infiltreren in de bodem van afvloeiend hemelwater. Dat laatste zijn trouwens vier vliegen in één klap: de hoosbui wordt opgevangen (geen overstroming), geeft de planten water, de planten bieden koelte (zie ook deze blogpost) en er ontstaat vanzelf meer natuur en biodiversiteit. En ook hier duikt een nieuw woord op: zo’n laagte waar regenwater zich in kan verzamelen heet namelijk een wadi. (Dat woord komt oorspronkelijk uit het Arabisch en dat zegt ook weer veel over klimaatverandering.)

Laten we eens infiltreren in de toekomst. Hoe gaat het verder met dat klimaataanpassen? Het goede nieuws is namelijk dat wij als mens kampioen aanpassen zijn. Als geen ander wezen zijn wij in staat om onze omgeving naar onze hand te zetten (ten positieve en ja, helaas ook ten negatieve). En dat zie je nu overal gebeuren. De knop is omgezet. Steden zullen in snel tempo vergroenen. Omdat iedereen (overheid, bedrijven en tuinbezitters) meedoet, gaat dat heel snel. En zo kan binnen enkele jaren een complete transformatie plaatsvinden van betonnen steenwoestijn naar groen natuurpark. De stad van de toekomst is een compositie van steen in groen. Hoe zo’n stad er in de toekomst uit kan gaan zien? Parkstad Limburg, een stedelijk gebied met ‘veel groene eilanden en groenstroken die doorlopen naar het platteland’, is misschien een voorbeeld voor die stad van de toekomst. ‘T is een kwestie van geduld tot heel Holland Parkstad heet…